This post is also available in: 
En dan eindigt weer een lineair jaar
Afscheid nemen van het oude jaar en het nieuwe verwelkomen levert mij een ding op: dankbaarheid.
En o ja, ik ben maar gestopt met het schrijven van nieuwjaarswensen. Ik las ze net terug van de afgelopen vier jaar en het grappige was dat het niet alleen iets zei over het voorbije jaar maar ook over het jaar dat uiteindelijk kwam. Alsof ik een soort voorspelling had gedaan over het komende jaar. Niet mijn ding.
2014. Het feestseizoen komt er aan en familieleden begonnen weer druk op ons uit te oefenen. Althans, zo zag ik het.
Of we toch vooral naar ze toe wilden komen, dan zouden we tijdens de feestdagen niet ‘alleen’ zitten. De jaarlijkse feestdagen; opdraven a.u.b. En ik voelde een toenemend gevoel van vermoeiende weerstand. Ik stelde onwillekeurig het maken van plannen en afspraken uit.
Op de een of andere manier stond ik toe dat de verwachtingen en eisen van mijn familie de oorzaak werden van mijn gevoel van stress en me ongelukkig voelen, terwijl ik eigenlijk zo authentiek mogelijk bij mijzelf wilde blijven en in een vreedzame verbinding met mijn familie. Bij de mensen zijn maar hoe de ik dat vreedzaam?
Vaak lijkt het erop dat er een keuze gemaakt moet worden tussen authentiek zijn en het risico lopen dat er geen vreedzame relatie mogelijk is of, vreedzaam samen zijn ten koste van je authenticiteit in de buurt van bepaalde familieleden. Authentiek én vreedzaam samen zijn kan mijn relatie met mijn familieleden best definiëren, toch?
Echter, om dit voor elkaar te krijgen moest ik eerst de relatie met mijn dierbaarste familielid onder de loep nemen: mijzelf.
Om de aard van mijn familierelaties te veranderen, moest ik mijn gedachten veranderen over mijn familie en proberen te zien dat * ik * de bron van de angst in mijn relaties ben, in plaats van de persoon die ik heb aangewezen als de meest vreemde of de meest nare.
Al deze jaren hebben deze mensen mij precies zo behandeld als ik ze toegestaan heb met mijn reacties en mijn gedrag. En dit begon miraculeus te veranderen toen ik ervoor koos om in vrede te willen leven met iedereen in mijn leven, mijn familieleden in het bijzonder. Zelfs met diegenen die ik niet zie of die geen grote rol in mijn leven hebben.
Als ik focus, van mijn innerlijke gesprek over mijn familieleden richt, op wat ze verkeerd doen, dan is dat precies hoe ik mijn relatie met hen zal ervaren. Als mijn innerlijke spraak zich richt op wat ik vervelend vind, dan is dat wat me op zal vallen.
In plaats daarvan koos ik ervoor om de manier waarop ik naar de dingen kijk te veranderen. Als ik begin te denken; “Ik ben authentiek en rustig in mijn relatie of bij dit familielid”, dan is dat wat ik zal ervaren, zelfs als dat familielid niet veranderd is en zich als vanouds gedraagt.
De sleutel tot een vredige verhouding in de familie en eigenlijk voor al je relaties is VERGEVING. Ik vergeef hen, ik vergeef mezelf. Ik vergeef mijzelf, het is het beste cadeau wat ik mezelf kan geven.
Mijn familieleden doen alleen maar wat ze geleerd hebben door de jaren heen. Ik kies ervoor ze te overladen met vergeving, met heel mijn hart, hoewel ik dat niet perse hardop zeg.
In plaats van in een toestand van onvrede te leven ten aanzien van een aantal familieleden, zeg ik een gebed van dankbaarheid voor hun aanwezigheid in mijn leven en alles wat ze mij geleerd hebben. Zelfs als ik niet van de lessen, of de manier waarop ze worden gepresenteerd, hou, kan ik ervoor kiezen om vast te houden aan de zegeningen.
Ik veranderde de manier hoe ik naar dingen keek, laat, steeds opnieuw, mijn behoefte los om ze te veranderen. Zelfs als dit betekent dat dit ertoe leidt dat ik ze voor kortere of langere tijd niet zal zien omdat ik met liefdevolle gedachten mijn grenzen stel en handhaaf.
Het werkt wonderwel goed in mijn leven en dat kan ook jou overkomen. Van mijn innerlijke naar mijn uiterlijke wereld, het begint bij mij.
De keuze is aan jou, jij alleen kunt hem maken.
Marjan